ΠΟΣΑ ΨΕΜΑΤΑ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΝΟΥΣ

Πόσα ψέματα χωράει ο νους…

Είναι ξημερώματα 19ης Μαίου 2011.
Μόλις τελείωσα την εκπομπή μου στο Mavro Provato RAdio, το ράδιο του Μαύρου Προβάτου. Από το πρωί αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω, γιατί θα εκραγώ.
Παρακολουθώ τελευταία τα τεκτενόμενα, πολιτική, οικονομία, κοινωνία, επαγγελματικά. Κι όχι από τα γνωστά μεγάλα μέσα, που μονο ψέμα πηγάζει από την οχετική τους δίοδο ομιλίας αλλά από πολλά και διάφορα μέρη, ανεξάρτητα μεταξύ τους.
Τρόμος!
Πνίγομαι μέσα σε διάφορα ψέματα από παντού. Φωστήρες, διανοούμενοι, κριτικοί, γνώστες και παντογνώστες, παπαγάλοι, blog-ατζήδες σαν κι εμένα, με τη δάδα στο χέρι της πραγματικής δημοσιογραφίας, αγανακτισμένοι ντετεκτιβς της κρυμμένης αλήθειας, αριστεροί, αριστεροί που γέρνουν δεξιά, αριστεροί που γέρνουν ακόμα πιο δεξιά, αντιεξουσιαστές – μούφα και δεξιοί που δεν κρύβονται. Μετανάστες…
Εγώ δεν είμαι τίποτα από τα παραπάνω. Εγώ απλά δεν έιμαι Τίποτα.
Ζήσαμε το φόνο ενός ακόμα Έλληνα. Σαφώς δεν ήταν ο πρώτος που χάθηκε για ένα αντικείμενο μικρής αξίας. Το φόνο κάποιων ακόμα μεταναστών ή λαθρομεταναστών. Σαφώς δεν ήταν οι πρώτοι κι αυτοί. Την ξενοφοβία και τον παραλογισμό του “Ελληνισμού”, από τον οποίο ξεριζώνονται βασικές αξίες, όπως η ιδέα του “Πας μη Έλλην βάρβαρος”, που σήμαινε πως κάποιος έπρεπε να μορφώσει τον ξένο για να αφομοιωθεί από την κοινωνία. Σήμερα ο “Έλληνας κρίνεται απο τα απομεινάρια του χρωματός του, της γλώσσας του και της θρησκείας του. Να σημειωθεί πως δεν είμαι υπέρ της αλόγιστης -άνευ όρων, ορίων και πλαισίων- μετανάστευσης, όμως.
Ζήσαμε το “ΔΝΤ” και τη χρησιμότητά του, τους “Βουλευτές” με την “ασυλία” τους και τις ιδιαίτερα λόγιες “απόψεις” τους, το Zappeio II, με τους σωτήρες του κόσμου και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.  Πειράζει που ανακατεύομαι;..
Είπα να ρίξω μια ματιά, μήπως χάνω κάτι. Μήπως κάτι δεν πάει καλά με εμένα κι όχι με τα πράγματα.
Ξεκίνησα με τη σελίδα του Πασόκ. Μήπως κάτι δε βλέπω εκεί.
Το όραμά μας:
“Αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τον ίδιο το Λαό της χωρίς ξένες εξαρτήσεις, επιρροές και επεμβάσεις για μια κοινωνία δίκαιη, όπου θα σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και η αποξένωσή του από το προϊόν του μόχθου του· για έναν άνθρωπο, που θα ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά και θα αναπτύσσει δημιουργικά τις πρωτοβουλίες του σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία δίχως άγχος, χωρίς καταπίεση.
Το όραμα αυτό αλλά και η πορεία για την εκπλήρωσή του προσδιορίζουν την ιδεολογία και τη φυσιογνωμία του ΠA.ΣO.K.”
Ρε πο*στη! Η είμαι πραγματικά ηλίθιος ή με θεωρούν πραγματικά ηλίθιο…
ΝΔ.

• Όταν μιλάμε για Κοινωνική Δικαιοσύνη, εννοούμε ευκαιρίες για όλους. Ισότητα στις ευκαιρίες. Όχι ισότητα στη μιζέρια.
• Όταν μιλάμε για Ελευθερία, εννοούμε σεβασμό στα δικαιώματα όλων.  Όχι  ασυδοσία για οργανωμένες μειοψηφίες.
• Όταν μιλάμε για Ισονομία, εννοούμε ότι οι ίδιοι νόμοι θα ισχύουν για όλους. Όχι στην καταθλιπτική εξομοίωση όλων, και στην ισοπέδωση «προς τα κάτω».
• Όταν μιλάμε για Αξιοκρατία, εννοούμε να έχουν ευκαιρίες όλοι και δυνατότητες διάκρισης οι καλύτεροι. Εννοούμε να σπάσουν τα «κυκλώματα» της μετριοκρατίας παντού.
• Όταν μιλάμε για Ανταγωνιστικότητα και Ανάπτυξη, εννοούμε ανταγωνιστικότητα παντού, επενδύσεις σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, ευκαιρίες για όλους και διάχυση ευκαιριών σε όλους.

Δε θα μπω καν στον κόπο να γράψω για τα υπόλοιπα κόμματα. Δεν πιστεύω πως διαφέρει κάτι. Ακόμα και κάποιος να είναι καθαρός, σαν πέσει στον βούρκο με τα σκ*τα, πόσο καθαρός μπορεί να μείνει;
Στα blogs. Εκεί θα βρω τη λύση…
Διαβάζω, άρθρα σε blogs για το νέο σπόρ της πόλης. Βασικά δεν έιναι νέο. Παλιό είναι και πολύ ξεκάθαρο. Κάψανε την κακομοίρα τα καθάρματα οι αντιεξουσιαστές και μετά οι υπόλοιποι την κλέψανε. Ας σοβαρευτούμε πιά… Κουράστικα να το ακούω.

1. Κανείς έμπειρος στο άθλημα της ρίψης βομβών μολότωφ δεν καίει άσχετους εδώ κι εκεί.
2. Κανείς που δεν είναι ήδη γνωστός πως συμμετέχει σε τέτοιες πράξεις δεν ξεκινάει να πάει με κουκούλα στη λαική, για να κάψει ανθοπώληδες.
3. Κανείς δεν πάει σε μία πορεία οπού υπάρχουν απλοί άνθρωποι, που δεν τους ενδιαφέρει να διαδηλώσουν με ομηρικούς καυγάδες, για να να κάνει φασαρία σε αυτό ακριβώς το σημείο.
4. Κανείς δεν πιστεύει αυτές τις μ*λακίες πια.

Έλληνες τα κάνουν αυτά. Δικοί μας. Άνθρωποι που εμείς πληρώνουμε για να μας φυλάνε. Άνθρωποι;.. που ίσως διακυβεύουν την εθνική ασφάλεια πιό πολύ από όλους τους μετανάστες μαζί…
Όσο για την εργασία, ισχύουν τα εξής.
Κύριοι και κυρίες, αγαπητά παιδιά που δουλεύετε κι εσείς, είστε όλοι αναλώσιμοι. Από αύριο πολιτική της εταιρίας μας είναι να σας αφήσουμε χωρίς δουλεία. Μετά θα θα σας προσλάβουμε διαλυμένους, και θα σας πηδ*ξουμε. Προφυλακτικά και λιπαντικά, θα τα κρατήσουμε από το μισθό σας. Για το καλό της εταιρίας, της οικονομίας και της πατρίδας μας. Μόλις για μερικούς μήνες, γιατί μετά λήγει η σύμβαση σας. Ευχαριστούμε για την κατανόηση κι ελπίζουμε να μας λατρεύετε, όπως πρέπει. Γκλιν-Γκλον.

Γράφω όλα αυτά με τις εξής σκέψεις.

• Δε ζητάω τη συγκατάθεσή σας.
• Δε ζητάω να διαβάσετε τα όσα έχω γράφω, αν κι αν έχετε φτάσει μέχρι εδώ, το έχετε κάνει ήδη.
• Δεν αποτελώ κανενός είδους δημοσιογράφο, αρθρογράφο, αυριο-λόγο, ειδικό επιστήμονα, φρουρό της αλήθεια και της πίστης υπερ της πατρίδος, του μεταναστευτικού δικαιώματος, του “όλοι φταίνε εκτός από εμάς” ή του “όλοι φταίνε”.

Γράφω γιατί:

• Πονάω από τα μέσα προς τα έξω.
• Ανακατεύομαι.
• Έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου πριν της ώρας τους.
• Γιατί πρέπει να αδειάσει το κεφάλι μου από όλα τα ψέματα που με γεμίζουν.
• Με βοηθάει να ξεκαθαρίσω κάποιες σκέψεις.

Πηγαίνω για ύπνο. Ίσως εκεί βρώ ένα μέρος να φτυαρίσω τα σκ*τά από το μυαλό μου. Δεν παύω όμως να αναρωτιέμαι, αναλογιζόμενος τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος, της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου μυαλού, πόσα ψέματα χωράει ο νους…
Ξέρω, τουλάχιστον, πως από τον πάτο, φτάνει κανείς στην επιφάνεια, γιατί έχει καλό πάτημα…
“‘Από την απέναντι όχθη της απελπισίας, ξεκινάει η ελευθερία”. Σαρτρ
Διαβάστε το βιβλίο του Τζέιμς Κούνεν “Φράουλες και Αίμα“. Ίσως, και σε εσάς έχει απομείνει μια ανάγκη να αναλογιστείτε τι πρέπει να πετάξετε από το κεφάλι σας ή δείτε απλά την ταινία.

Ή διαβάστε το “1984″ του Τζορτζ Όργουελ. Και ναι υπάρχει και σε ταινία…

Αλλιώς φοβάμαι πως έχει φτάσει η εποχή του Μεγάλου Whatever….