Στα μονοπάτια της ποίησης

Στα μονοπάτια της ποίησης

Όπως θα αντιληφθείτε υπάρχει ελπίδα. Αναρτώ άλλο ένα ποίημα του Λευτέρη Φράτη και σημειώνω πως είναι μόλις 17 ετών. Οι εντυπώσεις και τα σχόλια δικά σας...


Σήμερα περπάτησα τον κύκλο
που διαγράψαμε μαζί.

Ήταν το βιολογικό σύμφωνο
ζωής που προκαταβάλλαμε πριν
μας δοθεί ο έρωτας.

Επονείδιστη συμφωνία.

Σήμερα μου τον
υπενθύμισε η κιμωλία που
ακόμα παραμένει.

Το πρώτο ήταν σε σκαλί και
κρύα πέτρα.

Δειλό μειδίαμα, μα ευχή
δεν έκανες.

Αυτό ίσως μας κόστισε
αγάπη μου.

Πορευτήκαμε ακόμα και
σε μικρό τόπο φιλιών..
δειλών και πάλι..

Το τρίτο όμως ήταν το
προσδοκώμενο.

Τα χρόνια σε πονούσαν.

Είχες όμως ένα ήμισυ
που σε έβαλε να ξαποστάσεις.

Να πονέσεις τα αμαρτήματα σου
και να λυτρωθείς.

Ύστερα ο κόπος σας να σε
ανεβάσει στα σκαλιά.

Να σε στιλώσει.

Η διαδρομή δεν με έκανε
να μετανιώσω, ούτε να
νιώσω πλησμονή.

Κατάλαβα πόσο μικρό
είναι το σταυροδρόμι που
διασχίζαμε.

Φιλέας Φιλιάτης (Λευτέρης Φράτης)