Οργή κι αγάπη 11/7/2007 8:32

Οργή κι αγάπη

11/7/2007 8:32 | 

Κομμάτια σκέψης ξεδιπλώνω

και χτίζω όνειρα που

είναι κρυμμένα στου μυαλού

τα υπόγεια..

Στις νύχτες που γέμισα

με τις ανάσες σου..

Με κείνες τις ανάσες που πήρες

κι έφυγες και γω χωμένη

στους δικούς μου βυθούς

να προσπαθώ οξυγόνο να βρω

για να μην πάψω να γράφω..

Λέξεις χιλιάδες με πνίγουν

βιβλία που ποτέ σου δεν διάβασες,

κι εκείνα που στα συρτάρια σου

στέκουν

είναι κλεισμένα ερμητικά

γιατί φοβάσαι να τ ανοίξεις

φοβούμενος μην σε νικήσει

η αγάπη!

*

Μαρια Νικολαου

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~

 

Το χτες δεν φτάνει,
της ζωής μας να μετρά
τ'αποτέλεσμα.

 

Νίκος Π.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~

Το ξεχασμένο συρτάρι

Το συρτάρι σαν ανοίξεις

εκείνο το ξεχασμένο μέσα θα βρεις

όλα όσα σου έχω φυλαγμένα

όνειρα κι ελπίδες

σ' αγαπώ και χάδια

τα ηλιοβασιλέματα που έκλεψες

και τα γαλάζια φεγγάρια

τα ίχνη σου στην άμμο που ακολούθησα

τα άλικα φιλιά σου και τις νύχτες

που κάτω από τις κερασιές τραγούδια μου έγραφες

κι ας μην ήξερες τις νότες

Όλος ο κόσμος με άλικο ρόδο φάνταζε
Έμαθες, αλήθεια, ποτέ ότι εσύ
ήσουν όλος μου ο κόσμος;
Έμαθες ποτέ πως τα καράβια
ακυβέρνητα σαν μένουν η θάλασσα τα παρασέρνει
στα άγρια νερά της ,θυσία ;
έμαθες ποτέ πως την άνοιξη
ανθίζουν τα λουλούδια;
Έμαθες ποτέ πως τα χάδια
που χάνουν το δρόμο τους
ξεβράζονται σ' έρημες αμμουδιές
σαν συντρίμμια από καράβια
τσακισμένα στη θαλασσοταραχή;
Έμαθες για τα φιλιά που
στέγνωσαν στα χείλη
και φιλιά του Ιούδα έγιναν ;
Κατάλαβες ποτέ ότι
ήσουν η ανάσα και το αίμα μου
το μαχαίρι και η φλόγα μου
το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν μου
το νερό και γη μου;
Κατάλαβες ποτέ πως
Στο ξεχασμένο συρτάρι  μου κρατώ
το πλούτο που μου χάρισες
θησαυρό ανεκτίμητο ;
Τις νύχτες σαν δε μπορώ να κοιμηθώ,
κρυφά τ' ανοίγω λίγο-λίγο
από κάθε ελπίδα κι από κάθε όνειρο να κλέψω,
μα δραπετεύουν τ' άτιμα
και  με στοιχειώνουν ,με τρελαίνουν .
στο μυαλό μου τρυπώνουν
κι έτσι αποκαμωμένη και μισότρελη
ο ύπνος με παίρνει στην αγκαλιά σου !

Κλειώ Ν.


αλλα να θυμάσαι εσυ μου ψιθύρισες ενα βράδυ

που η πανσέληνος ειχε πέσει στις χουφτες μου

"θέλω να γίνεις επικίνδυνη..."

και εγω σε πίστεψα και με το χρώμα του φεγγαριού

που στα μάτια μου ξεψυχούσε

έβαψα τα χείλη σου

και μετα σε φίλησα , αιμόφυρτε εραστή μου...

Μαρια Ρ.