Το μεγάλο ''λάθος''

Το μεγάλο ''λάθος''

Κι αν κάποτε άφησα τον φευγαλέο έρωτα να γίνει αγάπη,

να πλέξει κορμό που αψηφά τον άνεμο,

αν εμπιστεύτηκα της καρδιάς το χέρι,

που σταμάτησε πάνω στο στέρνο σου

κι έμεινε να αφουγκράζεται τους κτύπους...

Είναι που δεν ξέρω άλλο τρόπο,

είναι που ποτέ κανείς δεν μου'μαθε να φοβάμαι την Αγάπη.

Ω, πόσο θα'θελα να μάθω να φοβάμαι την Αγάπη...!

Ω, πώς φοβάμαι, μη μάθω και φοβάμαι την Αγάπη...!

Σ.