APODRASH_BLOGS.jpg
   
Φορές-στιγμές στο σπίτι μου
θαρρώ πως δε χωράω
Στην πόρτα η τρέλα
μου γνέφει.. Έλα!
Τα όμορφα δεν ειν΄ εδώ
μα κει που θα σε πάω.

Ματώνουν μάτια -χείλη στην προσπάθεια
Αντίσταση στη τρέλα μου είσαι μάταια...

Τρομαγμένη εσύ με κοιτάς
κι όλο κλαις
και μου λες
οι στιγμές μου αυτές
του φευγιού μου πως είναι προάγγελοι...

Όμως κοίτα μικρό μου ξανά
που γυρνώ
κι ας πονώ
με κανόνες να ζω
που θεοί τους ορίσαν και διάβολοι.

Φορές στιγμές ειν΄ το κορμί
ρούχο παλιό στενό μου
Μπήγω μαχαίρια
τα δυο μου χέρια
κι έξω απ΄ της σάρκας τα όρια
λυτρώνω ότι έχω εντός μου.

Σώμα-κλουβί τα κάγκελά σου λύγισα
έγινα άνεμος, το σύμπαν μου πλημμύρισα!
____________________________________
© Copyright, Katia