άνοιξη, ανάσταση και μια καρδιά απλοϊκή..

 άνοιξη, ανάσταση και μια καρδιά απλοϊκή..

Άνοιξη,  τόσο δεμένη με την Ανάσταση.

Και είναι η καρδιά  που πλημμυρίζει  όλη την άνοιξη  και είναι η ψυχή  που  λαχταρά ανυπόμονα την ανάσταση.

Από δίπλα, ένας νους αντιμέτωπός τους, θέλει να ρυθμίζει μόνος αφέντης τη ζωή.

Όμως, εκεί που η ψυχή συναντιέται με την καρδιά, ίσως εκεί, δηλαδή σίγουρα εκεί,  είναι το κυρίαρχο Ένα.

Πιο κάτω, από μια άλλη πλευρά, ένας μικρός (μα μεγάλος στη ζωή του κόσμου) διάλογος του νου και της καρδιάς από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη:  

«Ο νους: -"Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου. Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια, και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, και ν' ανέβω πάνω στη σκηνή επεμβαίνοντας στην αιματηρή κωμωδία. Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος, καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων, θεάται να γεννιέται και ν' αφανίζεται ο κόσμος, θεάται τα πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας. Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου"!

Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει: -"Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου! Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι".»

Φίλοι μου από καρδιάς,   σε μια όμορφη άνοιξη,

  Καλή Ανάσταση !

υγ1. για να προλάβω οποιαδήποτε τυχόν συζήτηση για επιστημονικές έρευνες κλπ. κλπ. στην οποία μπορεί να παρασύρει
το βιντεάκι, διευκρινίζεται ότι η ανάρτηση είναι καθαρά συμβολική και επίσης ότι εμείς είμαστε με το μέρος της καρδιάς:)
υγ2. Η πολύ πολύ μικρή παπαρούνα, ήταν η μοναδική που βρέθηκε στο βράχο του ναού του Σουνίου την Κυριακή των Βαΐων
και φυσικά, ως πολύτιμη, φωτογραφήθηκε:)