Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

ενα τριανταφυλλο για σενα.


Ένα τριαντάφυλλο για σένα

” Έτσι συχνά όταν μιλάω για τον ήλιο
μπερδεύεται στη γλώσσα μου ένα
Μεγάλο τριαντάφυλλο κατακόκκινο.
Αλλά δε μου είναι βολετό να σωπάσω… “
Άνοιξη! Με τον πρωινό ήλιο βγήκα στον κήπο. Εκεί που οι τριανταφυλλιές μου  ανθίζουν σε όλα τα χρώματα και ξεχειλίζουν αρώματα τη γειτονιά…
Πάντα έτσι ήταν ο κήπος μας γεμάτος τριαντάφυλλα, έτσι ήταν και της θείας μου της Ιουλίας όταν πήγαινα διακοπές στο νησί.  Μόνο που εκείνη δεν τα είχε μόνο για στολίδι του σπιτιού της, αλλά έφτιαχνε απ’αυτά και γλυκό τριαντάφυλλο. Μια παραδοσιακή συνταγή από το νησί για γλυκό του κουταλιού από ροζουλιά ,  εκατόφυλλα τριαντάφυλλα.
Εκεί κάποιες νοικοκυρές φτιάχνουν ακόμα λικέρ τριαντάφυλλο. Και ύστερα το ροδόνερο που χρησιμοποιούσαν πάντα στα αμυγδαλωτά  αλλά και τα μικρά μυστικά ομορφιάς για χρήση ροδόνερου στα μαλλιά και στο δέρμα τους  (  τo μπουμπούκι της αγριοτριανταφυλλιάς είναι μια από τις πλουσιότερες πηγές βιταμίνης C και είναι ότι πρέπει για απαλό και λαμπερό δερματάκι).
Ύστερα είναι και αυτή η περίφημη «σημειολογία των λουλουδιών». Υπάρχουν αυτοί οι μικροί κανόνες για το «Πόσα λουλούδια να ζητήσουμε… Tι χρώμα να διαλέξουμε, τι μέγεθος, και ανάλογα πάντα σε ποιόν θα τα προσφέρουμε. Επιθυμία μας να μην παρεξηγηθούμε, αλλά και να είμαστε trendy .
Όταν προσφέρουμε ένα τριαντάφυλλο δείχνουμε ότι θεωρούμε το άτομο μοναδικό, ενώ κίτρινο τριαντάφυλλο χαρίζουμε σε κάποιον που πήρε πτυχίο, φεύγει για μακρινό ταξίδι ή μόλις χώρισε.
Το κίτρινο τριαντάφυλλο που έχει συνδεθεί με τη ζήλια και απιστία,

το λευκό με την αγνότητα , την εντιμότητα  και τη γοητεία,
το κόκκινο με το πάθος, αγάπη και πόθο και
το ροζ τριαντάφυλλο της αγάπης και τέλειας ευτυχίας.
Ο Ντάντε ενώνει το φως με το τριαντάφυλλο, έτσι που το δαντικό σύμπαν γίνεται ένα τριαντάφυλλο από φως.
Κι εγώ  χαμένη μέσα στα χρώματα και τις μυρωδιές τους αφήνω εδώ σε τούτη τη γωνιά του μπλόγκ μου  αποτυπώματα  από τις εικόνες τους και τις σκέψεις που πλυμμύρισαν πρωί-πρωί το βλέμμα μου  με έναν αγαπημένο στίχο  από το τέλος των “Ποιημάτων” του Σεφέρη
“  Ό,τι πέρασε πέρασε σωστά
κι εκείνα ακόμα που δεν πέρασαν,
πρέπει να καούν
τούτο το μεσημέρι που καρφώθηκε ο ήλιος
στην καρδιά του εκατόφυλλου ρόδου…”
κι εσύ  επιλέγεις  όποιο θες για το  ποτήρι που χάσκει άδειο εκεί πάνω στο γραφείο σου !
Τελικά ναι!  Έξω μυρίζει  Άνοιξη  γι αυτό και σας αφήνω! Πάω τη βόλτα μου  να απολαύσω τη φύση  και να  … συσκεφτώ και πάλι!  Τελευταία εντοπίζω ότι η φύση μου έλειψε πολύ το Χειμώνα που μας πέρασε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου