Φθινοπωρινό κάδρο
Τα βήματά μου σε μονοπάτι
στρωμένο φύλλα φθινοπωρινά..
Κίτρινα, πορτοκαλί, κόκκινα,
σαν το φόρεμα της παρουσίας..
Πάνω τους πατώ.
Θρυμματίζονται κάτω από τα πέλματά μου...
Στρέφω στο διάβα μου,
βλέπω ξερές στάλες
μιας βροχής δέντρινης,
σπασμένες σε άπειρα κομμάτια,
κίτρινα, κόκκινα, πορτοκαλί,
σαν το φόρεμα της νοσταλγίας.
Το φθινόπωρο πήρε το χρώμα της φυγής.
Εκείνο το μουντό,
εκείνο της παραγινωμένης ελπίδας,
εκείνο του παλιάτσου,
του άχαρα ξεβαμμένου,
από τα νοτισμένα φύλλα.
Ουράνιο τόξο
ξεπροβάλει δειλά στο πέτο του..
του άχαρα ξεβαμμένου,
από τα νοτισμένα φύλλα.
Ουράνιο τόξο
ξεπροβάλει δειλά στο πέτο του..
Ένας γκρι ουρανός,
λιλά λουλούδια στις γλάστρες μου,
φύλλα κίτρινα, κόκκινα, πορτοκαλί,
χύθηκαν στο κάδρο,
που έκτοτε τιτλοφορήθηκε:
''Φυγή''
Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου