Ο Βροχοποιός APOSTAGMATA

Ο Βροχοποιός

Στην άκρη ενός ωκεανού,

στο ξέχειλο των κυμάτων,

στέκει ακίνητος, βουβός,

με το φαρδύ πανωφόρι του,

καπέλο ξέχειλο περιστέρια,

οι τσέπες του γεμάτες αστέρια.

Θα σηκώσει τα μάτια

σ'εναν ουρανό βουρκωμένο φροντίδες.

Τα μάτια γίνονται απόχη.

Αλώνουν τα φορτωμένα σύννεφα,

βρέχει παραδείσους,

τα κύματα αλαλάζουν ''Ω, αγάπες''!

Ο βροχοποιός χαμηλώνει το βλέμμα

στον ίσκιο της ακινησίας του,

σηκώνει τα τεράστια μανίκια του,

ξεχύνει αστέρια από τις τσέπες του,

τα περιστέρια πετούν απ' το σταχτί καπέλο.

Βρεγμένος αγάπη,

δέχεται ταπεινά τον ουρανό,

που υποκλίνεται μπροστά του,

πάντα ακίνητος,

πάντα με μάτια απόχες,

πάντοτε βροχοποιός..

Σ.